ماه...

ماه شب رواق دل و ماه آسمان
ماه پر از زمانه ی دل های عاشقان

هردو ندای رحمت دیوان آرزو
چشمان چشمه ی دل دیوان آهوان

چندین شب رویایی جان در کمان دل
چندین نوای عاشقی جان کاهلان


چون ماه ،من سیاه پر از آفتابیم
سنگین ترین دل سِیَه جان شاعران

کم بودن دلی که ندارد دلی ز خود
آمرزشی که عاشق دنیای  حامدان

بس باشد این سخن ،ز دلم سخت می رود
اشک سفید شکر خدای  دل وجهان