صبح بهاری

شب به دیـــدار سحــر آمـــد و آرام گــــــرفت

لا له ازسرخی ُ گل رنگ شفق وام گــــرفت

قــرص خورشید پـــدیــدار شد از پشت افق

آسمان بـــاز شد و چهرۀ ایـــــام گـــــــرفت

گل در آیینۀ ُجــــو ي ، بهر تماشا بنشست

سبزه بــر دامنش آویخت ، سر انجام گرفت

بوتۀ  ُسرخ گل از شوق به رقص آمــد و بــاز

پیر ایـّــام  ، دگر بــــاره جــوان نام گــــرفت

با نسیمی که وزیــد از لب این پنجره هــــا

روزهــای غم و انــدوه دلم ، شام گــــرفت

                                   غزلی کوتاه از شهلا فراهانچی

                                  نام شعر : صبح بهاری

                                             تاریخ سرودن :حدود  چهار سال پیش