پرسه

 

آزادم و هرجا که بخواهم میرم
نه بند تن و زندگی ام
نه به زنجیر علایق گیرم
آسمون سقف منه
و زمین بالینم
هیچ دیواری نیست ....که اسیرش بشوم
هیچ حرص و ولع و کمبودی
تا که پیرش بشوم
جاده و کوه و درخت
آشنایان منند
تو به من میگویی خانه به دوش
یا ولگرد
من تو را مینامم
زندانی ،مخزن درد
من مغرور من سرگردان
میروم تا به افق،تا به خدا
«خشت زیر سر و بر تارک هفت اختر پا»
هیچ پایانی نیست
بر من و پرسه من
هیچ هشیاری نیست
رهزن مستی و هم خلسه من
پس مرگم حتی... من ادامه دارم
تن من اندر گور
روح من همدم هستی
 پیِ نور...

بر اساس آهنگ:
Where ever I may roam
از گروه موسیقی متالیکا