به هر جامی که لغزیدم بدیدم جوی آن دلدار

به هر جامی که لغزیدم بدیدم جوی آن دلدار

هوس کردم اگر پیکی ربودم گوی آن دلدار

زدم بر تار زلف او اگر من شانه رقصیدم

که دوشادوش هر شانه شنیدم بوی آن دلدار

ضرر کردم اگر دیدم تو را ای نازنین یارم

جدا از نام دارانت , که هر یک روی آن دلدار

بگو زرتشت پندارم ز دستم رفته یک چاره

چه پنداری که بیرون از تصور سوی آن دلدار

کمین کردست اهریمن اگر گو هیچ باکی نیست

که خیر و شر این ایمن برد در کوی آن دلدار

سپردم این سپرها را بدستت یا حفیظ اعظم

که بسم الله ز رحمانم , رحیما جوی آن دلدار

ببین با ما چه کردست این رخ زیبای دلدارم

که هر سو می برد سوزد به هضمی هوی آن دلدار

رحیقا دیده را طرفی , که وحدت را چنان ظرفی