به من برگرد

صبح آمد 
بار دیگر 
در دل بازگشایم
خالیست...
چشمه ی چشم دلم بد جاریست
دل من خیس تمنای تو است
دل ب کنار 
سر من از تو پر است 
خاطراتم همه لبریز تو اند
بودنت 
بوییدنت 
چشمان تو...
آه از بوسیدنت
اما ولی...
همه قابی ز تو اند
دور دستی
آفتابی ز تو اند...
در نبودت گم شدم من
من ندانم
من ک هستم؟؟
من کجایم؟؟
میسرایم 
شعری از اعماق این دریای تنهایی
قلم بر روی کاغذ میخزد خسته 
دلم لرزد 
زبان بسته 
قلم خشکید 
دو چشمم مرکب و جوهر 
ادامه مینویسم من
که ای از کنج دل رفته
تو رخت عشق بربسته
مرا بنگر 
بخوان این دفتر خیس تمنا را 
حکایت میکند از تو 
سر و پا و تن و جانم همه محتاج
همه شاکی 
شکایت ها همه از من 
ک من تقصیر این یک قرن
ک من تقصیر شبهایم تهی از تو 
پشیمانم...
پشیمانی شده کارم
خوراکم خواب شیرین است 
خیال خوش 
خیال با تو بودنها 
خیال سر ب دامانت سپردنها
لباسم نرمی آغوش پر مهرت
زمستان است 
سرایم گرم یاد تو...
پشیمانم... 
ب من برگرد 
دلم را از خودت پر کن
سرم را سرزمین خاطراتت کن
ب چشمانم چراغ خانه ات روشن 
ب دستانم برقصان گیسوانت را
تنم را بستر آرامش خود کن
تو ای جانم...
ب من برگرد و جانم را 
همه عشق و همه روح و روانم را 
معطر کن...