مثل شعر موزونم شاعرانه می میرم

 بر سر مرام خود عاجزانه می میرم

شوق زندگی مرده در دلم رهایم کن

آتشم زدی اما بی زبانه می میرم

مال تو غزلهایم خاطرات شبهایم

مثل شعر موزونم شاعرانه می میرم

بی گناه و بی جرمم صادقانه می گویم

مثل کودکی معصوم کودکانه می میرم

بعد من نکن گریه بعد من نکن زاری

مثل آفتاب هر شب بی بهانه می میرم

ناله ای نمی خواهم بیتی از نگارم خوان

تا اجل بداند که عارفانه می میرم