رفته ای تا ته اعماق وجودم چه کنی

رفته ای تا ته اعماق وجودم چه کنی

پنجه در پنجه ی احساس کبودم چه کنی

نکند آمده ای تا ببری قلب مرا

میبری تا بزنی شعله به پودم چه کنی

تار من شعله احساس تو را میخواند

نشعه کردی بزنی زخمه به عودم چه کنی

من که تا مرز نگاهت همه جا را گشتم

مانده ام حکم نمودی به نبودم چه کنی

باز هم پیچک افکار تو گردم گردید

شعله زد بر همه اعضای وجودم چه کنی

من که دلواپس احساس نفس گیر توام

مثل شب خوانی یک زنجره بودم چه کنی

جان من راست بگو بعد وفاتم آیا

دفتری را که برای توسرودم چه کنی