تن عريان

دست سردم را بگير و زير اين باران برقص

بوي تو از هر چه گل بوييده ام زيباتر است

دلربايي كن برايم باز در گلدان برقص

بوسه اي از مطلع نابت برايم هديه كن

تا كني دنياي غم را بر سرش ويران برقص

جا بده خود را به اغوشم كه آرامم كني

در دل ديوانه ام  مانند يك طوفان برقص

هر چه داري واژه در افكار بي پروا بگو

شاعرانه در ميان اين همه ديوان برقص