غم...

غم شعله می کشیدوزمان خسته ونزار

مردی که درد می نوازد و آرام در بهار 

ـ پاییز می شود و خط به خط در خود

گاهی مچاله می شودوگاه انفجار

در خود رسوب می کند،آشوب می شود

هی گیج می شودازشعر،مست وبی قرار

یک زن که روی خستگی اش راه می رود

یک زن پراز سیاهی و حیران که بی گدار 

ـ برآب چرخ می زند و مرد می وزد

در پیچ وتاب های تنش ،خارج از مدار

آتش گرفته است کسی در هجوم مرد

قصه تمام شد وکلاغی که...قار،قار