اوائی بر باد

درود گرامی
جالب و زیباست

درود بر شما استاد گرانقدرم، بسیار زیبا و پرمحتوا سروده اید و صد البته که به خوبی می توان رد پای اگزیستانسیالیسم فکری را به مانند امضایی بی مانند، در این اثر نابتان نیز مشاهده کرد، رقص قلمتان مانا

سلام
یهو ناخودآگاه یاد آهنگ درخت ابی افتادم...

چه پرنده ها که تو جاده کوچ
مهمون سفره ی سبز اون شدن
چه مسافرا که تو سایه ی اون
به تن خستگیشون تبر زدن...
....
اون درخت سربلند پرغرور،که داره سرش به خورسید میرسه منم منم!
اون درخت تن سپرده به تبر،که واسه پرنده ها دلواپسه منم منم!


نمیدونم چرا یاد این افتادم،شاید مختص این شعر نباشه.


پرحرفی بیشتری نمیکنم،شعرتون بازهم به دهن بزی(من ) شیرین اومد.
ممنونم

کنم جنت فدای ریشه
اوایت را خواهم بر شاخه

سلام بر شما جناب داودیان عزیز
درخت اندیشه تان بسیار زیبا بود.

با توجه به فرموده ی بانو برات پور....بنده هم شمه ای از دید اگزیستانسیالیستی را در این سروده تان احساس کردم.

اصالت را به وجود شاعر داده اید.......بذری که خود شاعر می کارد و آن ار پرورش می دهد و در آخر نوای معشوق(که البته هر چیزی می تواند باشد) را از وجود خود دریافت می کند.
این یعنی اوج رسیدن به خود.

واقعا هدف زندگی چیزی نیست جز خودِ خودِ حقیقی ما و این است که نفس کشیدن را معنا دار می کند.

خودم را می گویم.....متاسفانه اکثر اوقات فقط زنده می مانم و خبری از زندگی کردن نیست... و دلیلیش چیزی نیست جز دوری از اصالت وجود.....

لذت بردم
در اوج باشید

شاعر فرهمند
جناب داودیان عزیز
شعری معنا گرا با محتوایی غنی که با ذائقه ی مخاطب معانی مختلف میسر می شود.
متشکرم
سلام

بسی عالی سروده اید استاد

درود

سلام آقای داودیان گرامی
بسیار زیبا و پرمعنا سلامت باشید

......
سلام و درود جناب داودیان بزرگوار
بسیار عالی و زیبا
همواره باشید و بسرایید به مهر
.....