سرود وصل

به نام حق
سلام بر بانو ناصری نسب خیلی عزیز

وقتی صحبت از شعر نیمایی میشود،علاوه بر بزرگان این ژانر( ) بنده به یاد دونفر دیگر می افتم یکی شما ،دیگری جناب داوری.

نیمایی بسیار زیبایی خواندم که به وسع فهم خودم چندی وقتتان رامیگیرم:



در شعر نیمایی درست مثل کلاسیک،آغاز خیلی مهم است،حتی مهمتر...
شعر های نیمایی باید در همان اول کار خواننده را مجاب کنند که شعر را بخوانند و تا آخرش پیش بروند،آغاز محکم در نیمایی های طولانی تر باز از اهمیت بیشتری برخوردار است،درست مثل شعر فسانه ی نیما یوشیج که درعین طولانی بودن و از نظر بعضی ابطال بیهوده(که این طور نیست)آغازی شگرف دارد:
ای فسانه فسانه فسانه
ای خدنگ تو را من نشانه
ای علاج دل
ای داروی درد
همدم گریه های شبانه...
..................................

اما همین آغاز نیک کافی نیست و باید شاعر هراز گاهی یک شوک به خواننده وارد کند که مبادا خواب بماند...
در ادامه ی فسانه:

//یک زمان دختری بوده‌ام من
نازنین دلبری بوده‌ام من
چشم‌ها پر زآشوب کرده،
یکه افسونگری بوده‌ام من
آمدم بر مزاری نشسته
چنگ سازنده‌ی من به دستی،
دست دیگر یکی جام باده
نغمه‌ای ساز ناکرده، سرمست،
شد ز چشم سیاه، گشوده
قطره قطره سرشک پر از خون
در همین لحظه تاریک می‌شد
در افق صورت ابر خونین
در میان زمین و فلک بود
اختلاط صداهای سنگین
دود از این خیمه می‌رفت بالا
خواب آمد مرا دیدگان بست
جام و چنگم فتادند از دست
چنگ پاره شد و جام بشکست،
من ز دست دل و دل ز من رست،
رفتم و دیگرم تو ندیدی /////
..............

از این جهت شعر های شما خیلی عالی هستند و خواننده را ملول نمیکنند.



یکی دیگر از ویژگی های شعر های نیمایی عروض است که درعین قافیه های کوتاه و بلند مورد استفاده قرار میگیرد،انتخاب وزن عروضی در شعر نیمایی خیلی مهم است،به طوری که شعر اگر خوش آهنگ از کار دربیاید یک پهن مثبت برای شعر است و بد آهنگی آن به بهای گسیخته جلوه کردن شعر تمام میشود؛ برای این مقوله انتخاب قوافی نزدیک بهم و بعضی رگباری و پشت سر هم خیلی راهگشات که در شعر شما این خصوصیت به خوبی قابل لمس است؛باز از این جهت برویم به دنیای م.امید:

آری اکنون شیر ایرانشهر،
تهمتن !
گرد سجستانی،
کوه کوهان، مرد مردستان،
رستم دستان،
................................................
از این حرف ها که بگذریم؛ترکیبات و زاویه دید های جذاب در شعر نیمایی خیلی مهمند و نداشتن آن ها درشعر درست مثل این است که شما استیک بخورید ولی بادندان مصنوعی( )
که این شعر از این حیث هم بسیار غنی است و کامل.

درمجموع شعری خواندم بدور از کلیشه های زبانی،حشوها و عاری از هرگونه از هم گیسختگی،درعین حال مملو از جان بخشی های غیر مستقیم و درکل درنوع خودش عالی

پرجرفیم را ببخشید
درپناه حق