خلیجِ فارس

مشو غرّه بر تیغِ تیزی کزان
تو بیجان کُنی جان ، شوی کامران
گرت دیوِ نخوت نماید اسیر
بمانی ز آزادگی بی نشان
بعزّت گذر از گذرگاهِ خاک
که نامت نگردد بخواری بیان
به نیکی بنه نامِ خود را بجای
که نامت بمانَد همی جاودان
به ایران زمین شد تعدّی بسی
نه چنگیز ماند و نه غارتگران 
نفاقِ عجم با عرب بر تو چیست  ؟
که گفتی خلیجِ عرب در عیان  
خلیجی که نامش نهادند فارس
گواه است تاریخ و آن بازخوان
مده اسمِ دیگر بر این قطعه خاک
چو گردی تو منفورِ خلقِ جهان
به ایرانی و غیرتش شک مکن
بر او مُلک ناموس و او پاسبان
وطن برتر از جان بُوَد زاهدی
بکوشیم در حفظِ آن ما به جان