سربلندی خراسان

نمی دانم ولی می دانم این را که زمستان است
و این شاعر که از او می نویسم اهل قوچان است

هزاران درد سر دارد ولی با این همه اوضاع
تمام آرزویش سربلندی خراسان است

به تن پیراهنی از جنس احساس شما دارد
کبوترهای غم درصحن چشمانش نمایان است

هر از گاهی نگاهش طعم تلخی بر زبان دارد
اگر در زندگی با مشکلی سر درگریبان است

به هنگام حضورش غیبتی دارد همین شاعر
نگاهش محو رویاهای شیرین خدایان است

دراین غوغای عاشق پیشگی گرخنده کم دارد
میان شعرهایش تا بخواهی غم فراوان است

شکوفایی احساسش فقط دراین غزل ها بود
غزل خوانی چشمانش میان باد و باران است

دراین پاییز سبز عشق گر فرزانه ای دارد
شفیعش در قیامت آیه های سبز قرآن است.




زمستان79خورشیدی