بنام نگارگرعشق.........................
....................................................................
شـرح عمری کــه گذشت،ازدل شـیداچــــه کنی؟
آنچـه بگـذشـته گـذشـتهَ ست،هویــداچــــــه کنی؟
ســـــــینه ای راکـــــــه پرازدَرد، بـه بـازار مَبر
چوکسی نیست درین معرکـــه، بلوا چـــــــه کنی؟
ســـــاکنِ وادیِ کوتـــــــه نظـرانی، هُشــــــــدار
وصـفِ مردی توبرین، مـردُمِ رسواچـــــــه کنی؟
درکویری کـــه بـه تصویرِ ســــــراب،آذینَ ست
هچو طفــــــــلان، هوسِ آبِ گوارا،چـــــــه کنی؟
سـاحلی نیست،اُفق دورو ســـــحر،نـاپیــــــــــدا
زورقی راکـه شکسـته ست،بـه دریـا چــــه کنی؟
وادیِ عشق،کــــه دلخونِ غمِ عـــــاطفـه هـاست
اِی تو بیـگـانـه ی بـاعـاطفـه، اینـجـا چـــــه کنی؟
دررَهِ عشق وطلب، مـایـــه زِجـــــــان بـایـد داد
گرکـه سرمـایه ات این نیست،بـه سوداچـه کنی؟
ای کــــه میـــــخانـه نرفتی و،نـدانی توشـــراب
صحبت ازسـاقی وخُم، بـاده ی مینـا،چـــــه کنی؟
بـاورم نیست کـــه هر،لاف زنی همســـــفرست
مردِ میـدان چو نِـه ای، دعویِ بیـجآا،چــــه کنی؟
گربـه (دیوانـه) دوعـالم بـدهنـــــد، نپـــــــــذیرد
بحثِ امروزنمـــــــا،صـحبتِ فـردا،چــــــه کنی؟
.................................................................
(دیوانه)
با عرض ارادت و احترام خدمت حضرت عالی، سروده ای زیبا با معانی بلند و ارزشمند از شما خواندم و به قولی مستفید شدم ؛باری چون گزینه نقد باز است با پوزش دو مطلب را ذکر می کنم تا "چه قبول افتد و چه در نظر آید "
اول، مصراع سوم، "سینه ای را که پر از درد، به بازار مبر"
که بعد از درد، حتماً نیازمند فعل است؛ وچون قرینه اش در جمله ی بعد وجود ندارد، پس حذف فعل اتفاق نمی افتد.
ونیز گرامی در بیت پایان که حسن ختام غزل است ؛ در مصراع اول رکن سوم بی نظمی فاحش اتفاق افتاده که زیبنده این غزلِ خوب، نیست.
گر بـه (دیوانـه) دو عـالم بـدهنـــــد، نپـــــــــذیرد
بحثِ امروزنمـــــــا،صـحبتِ فـردا،چــــــه کنی؟
استاد عزیز لطفاً عفو فرمایید