چهره ی مستور

صحبتِ روشن ، سرودِ  نور می خواهد  دلم
 نغمه ی موزونِ بی سنتور می خواهد دلم
 بارها نوشیدم از جام خیال  این  وآن
باده یِ بی زخم و بی زنبورمی خواهد دلم
 مستیِ دائم تقا ضا  می کنم  ساقی کجاست
 لذ تی  بیگانه  از   انگور  می خواهد دلم
  دوست دارم باسلیمان زمان  باشم  ولی
 دانه ای از دانش آن مور می خواهد دلم
  نیستم  موسی به سر دارم هوای موسوی
  شعله ی برخاسته از طور می خواهد دلم
 عشق برروح و روانم کد خدایی می کند
  بی دلم اما دل منصور می خواهد دلم
 محوگردیدم،  نیازم علمِ صرف و نحو نیست
 دانشِ  بی دفتر و دستور می خواهد د لم
 چشم را بستم بدونِ شبهه ، زیبا یانِ شهر
 صورت زیبنده تر از حور می خواهد دلم
 آتش  بی دود  و خاکستر  تمنا  می کنم
  تابش  آن  چهره  مستور می خواهد دلم