فصل آغوشت

درود بانو گرامی
شعر زیبا و امیدوارکننده ای بود غزلی بهاری و در اوج فصاحت و بلاغت است خوشحالم پیشرفت کرده اید و شعر کلاسیک را آن هم به این زیبایی گفته اید
تمام شعر از اول تا به آخر ساختار منسجمی دارد با بهره گیری از عناصر شعر و آراسته به آرایه های ادبی است
فقط مصراع پایان (شوق دیدار) باشد بهتر است
موفق باشید

زبان احساس شعرت زیباست
تصویر پردازی شعر هم عالی
بهرحال خوشحالم
در زمینه کلاسیک هم وارد گود شدی
امید وارم در این زمینه هر روز رشد وبالندگی بیشتر ی داشته باشی


راستی سلام

فصل آغوشت غزلها را بهاری می کند
گونه ی شعر سپیدم را اناری می کند

ای که دریای نگاهت شوق آبی غزل
ماهی قلبم بر امواجش سواری می کند

نوبهار واژه هایم نیلی چشمان توست
مرغ خاموش سکوتم را قناری می کند

با تو در اوج شکوفاییست عشق و باورم
دست گرمت غصه هایم را فراری می کند

در پناه شانه هایت من پر از آرامشم
بی تو اما کودک دل بی قراری می کند

بی تو تقویمم اسیر بهمن و طوفان غم*
شوق*دیدارت زمستان را بهاری می کند؟

مهناز نصیرپور
بیست و هشتم اسپند نود و پنج
ساعت نه صبح

درود بر بزرگواران و اساتيد شعر ناب
با توجه به اينكه شعر را قبل از ويرايش فرستاده بودم يك مصرع اضافي بود كه بدينوسيله حذف گرديد و همچنين طبق نظر استاد بزرگوار جناب حكيم به جاي مهر، شوق در مصرع آخر جايگزين شد
نخواستم ويرايش را بر روي شعر بزنم بنابراين در اينجا نوشتم
لحظه هاتان بهاري ، سبز و پرمهر باشيد