سکوت ...

.

.

و سکوت 

چه دغدغه ی خوبی ، برای با تو نشستن بود

و آن کلبه ی نم زده ی غم زده ی باران 

چه صفایی داشت 

در آن غروب دل انگیز پاییز 

و صدای هق هق قطره ،

در هجوم دل انگیز شیشه ...

خواهم گذشت از این دیار 

و دل خواهم کند 

از تمام مردمان این بیشه

در میان مردمانی که می دوند برای زنده بودن ،

میخواهم قدم بزنم 

برای زندگی کردن.

خسته ام از این هیاهوی بی تردید 

آرامش ... فقط آن را می خواهم 

در نگاه چشمهای خیس کودکی 

نگاهم کن ...

لحظه ای به حلقه چشمم نظری انداز ،

باز آهی از نگاهم می چکد و دوباره

همان روز های تکراری 

چه تلخ است قصه عادت !