زلیخا

 

حالا که 
تن 
را 
ندیدی
ـ بیا،
جان 
را 
ببین
بی جان و بی آرام !
رمز و راز اش، کــفر‌ و ای ی مــــــان
خلوتِ
بام و نسارش را ببین 
راستی
میدانی؟
... دِی، گم شد و تابستان شد 
این را، 
هیچوقت فراموش نکن
ـ پنهان دل هایی، آینه نمی جویند!
کفرشان می جُنبد و
از 
ـ دیوانه ...دُزدی ی ی!
حالا بیا 
پاداش ات را، بگیر
طلای ناب...
و 
نمِ اشکی، افروختنی!
با 
توشه عقلی، آموختنی!
و
...شــــکم ها؛ شاد
از 
نیکو سیمایی با کـــرّ و فرّ
گویی
که 
یوسف،
برای 
ـ وزارت، سرِ چاه آمده

ـ ـ ـ ـ ـ ـ *ح.گ.رزاس

۱۳۹۵/۱۱/۱۴ت