اقلیم عشق

درود ها استاد لنگرودی عزیز اجرتان با امام حسین ع
خیلی خوشحالیم که باز از شما می خوانیم وبرایتان ارزوی موفقیت دارم مثل همیشه
التماس دعا

درود
جناب احسانی فرعزیز
بسیارزیبا بود

خوشحالم که هستید وبه غزلی زیبا مهمانمان کردید

درود جناب احسانی فر عزیز
به شعر ناب خوش بر گشتید
سروده زیبایی را هدیه آوردید
شاد باشید

سلام واحسنت
زیبا وارزشمند............................در خور تحسین وافر
سوای محتوایی فاخر به جهت ارایه نیز استوار است
خصوص این بیت:
دلهای سنگ اینجا مطلا میشود زیرا
اکسیر خون در خاک حکم کیمیا دارد.............))

خداوند خیرتان بدهد

دست مریزاد ....
و
التماس دعا./

سلام ودرودبزرگوار
عااااالی سرودید
قلمتان ماندگار

دلهای سنگ اینجا مطلا میشود زیرا
اکسیر خون در خاک حکم کیمیا دارد.......ماجورباشید.درودارجمند

سلام استاد بزرگوار
بسیا بسیار عالی ....روان ..دلنشین و فاخر
هربیت حرفی برای گفتن

سلام داداش گلم حسین
خوبی داداش؟؟؟
منم خوبم
ایولا قبلا خونده بودم. عالی گفتی.
رندانه و آگاهانه. همونجوری که ازت انتظار میره.
فقط یه فکری به حال مقطع غزلت بکن. به نظرم یه جوری رفع تکلیفی شده ( مخصوصا مصراع آخر). جا نیفتاده.
توی مطلع غزل (مصراع دوم) هم، چون از ادات استفهام به کار نبردی، به نظرم یه جور توی غزل های خوب، غیر معموله.
خلاصه خودت میدونی خیلی دوست دارم. همینجوری میگم که گفته باشم وگرنه غزلت عالی
میخوامت اساسی

......................
..........
...


درود مانا باشی ب مهر

مرغ خیالم خسته از پرواز ... آهنگ...
آرامشی بر روی خاک نینوا دارد

کربلا
شهادت

عالی

.....................
.........
...

مرسی
شاعر ارجمند
بمانی با شعر
لذت بخش بود
سلام

درود بر شما
بی نقص و فاخر و زیباست
اجرتون با مولا

درود بر شما

بسیار زیبا سرودید ،احسنت

درود بر جناب لنگرودی عزیز
حسین (ع) ، کربلا ، خون ، شهید و ...
مفتخر است به سرودن اشعاری از این دست که کمتر می توان یافت و خواند
دمتان گرم استاد

....
سلام و درود استاد احسانی فر
بسیار زیبا و با احساس بود

درود

عالی بود

درود بر قلم سبز شما شاعر فرهیخته

زیبا بود عالی عالیه
قلمتان نویسا

با سلام و سپاس به حضور جناب احسانی فر و خانم جمیله عجم
آنچه دوست عزیز و شاعر فرزانه جناب احسانی از فیزیک نام برده از سوی نگارنده به دلایلی چند رد می شود.
اصولا هیچ شتی نور ندارد (اشیاء مثل: تکه ای آهن قراضه- قسمتی از ظرف پلاستیکی و...) تنها منبع نور خورشید است...
خال که اشیاء بی نورند چرا شاعر سهمی از اشعه برای هر شیئی قائل است... شعر است غلو و لفاظی و بازی با کلمات از یکسو.. و از منظر های دیگر ممکن در لحظه ای از زمان تحت تاثیر عوامل عرفانی آنچنان به وجد آمده که خویش را تا لبه شطح و شهود نزدیک نموده است آنجاست که ذره را نورانی می بیند ... اما با پارادوکسی چشم سر کور می شود و یار - معشوق - معبود و...در مه می بیند و این میسر نیست مگر با چشم دل که با تناقضی دیگر مواجه می شویم ارجاع می دهد به قدم زدن و عبور آنهم با کرم شبتاب همگان می دانیم روشنی کرم شب تاب واکنشی شیمیایی ست نه گرما دارد و نه به منبع نور متصل است . اما شاعر تحت تاثیر عرفان با روشنی کرم شب تاب از تاریکی عبور می کند...از منظر دیگر این شعرسوررئالیسمی ست(فرا واقعی) که شرح و بسط آن از حوصله ی مخاطب خارج است ....حال فرض می کنم این شعر آقای احسانی است و من می خواهم با بضاعت اندکم نقدش کنم...اگر ازتقسیم بندی زمان و مکان در مقیاس-
های تکانیده شده و از درشت نمایی سطح نرم زمان و دانه دانه شدن مکان / و هم
چنین دنیای هولوگرام که این همدوسی ازیک فرکانس یا تصور بر اینکه از یک افق
که موج تک بسامد آن بین دو نقطه زمانی با فاصله مکانی طویل ؛بدون تغییر آرایش
بر هم اتفاق همسان دارند که صرف آن به اطناب کشیدن و خلاصه آن هم پیچیدگی
ایجاد می کند ؛ بگذریم ،که اعتبار و اثبات همواره در تزلزل است و این نسبیت البته
به معنای توجه به فلسفه نسبی گرایی نیست /جایگاه و زاویه/ که دستیابی به
حقیقی نزدیکتر همیشه از ایده ما مهمتر است ؛ و دنیای شعر به یمن وجود زبان
که اگر جمله بسامد آن بالا نباشد، هر واژه تصویر جزیی از جهان است،البته از بازی-
های زبانی غیر معمول و همچنین کسانی که پشت دشواری های معانی خود را
مخفی می کنند غافل نباشیم ؛ و اینکه واژه ها اساس اعتباری آن چرخه سماعی
دارد ، گرچه از ارزش آن کاسته نمی شود به هر فرم باشد ولی واقعیت شکل دیگری
دارد و این همه اهمیت شعر که در علوم پایه هم از نام برده شده از این است که
شاعر از عینیتی ظاهراً حقیقی دنیایی مجازی می سازد که به حقیقت نزدیکتر
است
و شعر چه سهم برجسته ای از عرفان داد که دیگر عرفان را با زبان خود
معنا نمی کنم که طوماری طولانی دارد .و گاهی به سمت هرز معنا شده و اکتفا
به اینکه شناخت متعالی هر جا پرسه بزند از خودشناختی ذره ای دور نمی-شود و هر آنچه از احسنت خویش زایش کند زایشی خدا گونه دارد و شاعر اینجا چه ارتباط درونی متعالی ؛ خارج از آن الگوهای نوری که مطرح شد و همچنین کرم ابریشم که به واسطه شیمیایی تولیدنور می کند و اما "مه" که سطح میدان دید را کاهش می دهد و شاعر بدون چشم هایش چه با لطافت حضور که مه علاوه بر توسعه معنایی ؛ جنس واژه ای آن نرم و پنبه گونه است ؛با وجه متعالی خویش سخن می گوید و او را فرا می خواند به دیدن رهگذری که پیاده می رود به گردش با کرم شبتاب ! که همسوو هم توان با وجه متعالیش ؛ چشم -
های او توانا شده ، به اندازه و چند وچون آن کار نداریم، ولی نمی شود .بدون حضوری متعالی دست بر روی چنین واژگانی کشید و حالی بالقوه می طلبد..که احوالات شاعر اینجا
با این شکل محسوس است..و خلاصه هر چیزی میتواند شکل دیگری هم داشته باشد چه نزدیک چه دور که همین حالا تشابهاتی در ذهنم پرسه می زند که از حوصله طومار قلم و
گوش مخاطب خارج است ؛ بی شک شعری که خارج از فرم و صورت هم محتوای برجسته دارد ، مداوم معانی جدید تراوش و باز سازی می شون

حالا یکبار دیگر شعر را مطالعه بفرمایید...

هرشیئی
سهمی
از اشعه دارد
--
مگر من
که با تو
در مٍه
صمیمی ترم
--
می بینی ؟
آنجا !
رهگذر را...
--
پیاده
می رود
به گردش
با کرم شب تاب !

شعرتان را خواندم و چه زیبا بود احسنت

بسیار زیبا
درود بر شما

سلام و عرض ادب استاد و همشهری بزرگوار جناب احسانی فر
بعد از یک ساااااااااا....ل باز هم از گلشن ناب احساستان بهره مند شدیم...چه توفیقی!
امید که باشید و بسرایید
بسیار بهره بردم از سروده نابتان
اجرتان با صاحب اثر
موفق باشید