راحلان کوی عشق

( راحلانِ کویِ عشق ) 

قافِله جا کَن شُده غافل دلِ مـن 
رفته چرا ؟ کرده فَنا حاصلِ مـن
 
بردلِ خود گفتم و خوابـَش نَبـرَد 
باده پرستی ،که شده مشکلِ من
 
مـی طلبـد دیـدنِ رُخ را دلِ مـن 
فکرِ وصالش که شـوَد قاتلِ مـن
 
مـن که ندارم پـرِ پـروازِ سفَـر 
کـرد گُــذر مـاه رُخِ راحـلِ مـن
 
رفـته به دیـدار ِرُخـَش قافلـه ها 
چشـم خمـاری زده خَنجـر دلِ من

همسفـرم رفتـه غریبـانـه اَگــر 
فرشِ قَـدَم هـا دلِ نـا قابـلِ مـن
 
هرکـه اگر نـوش کُند زیـن قـدَح 
خنده به لب تَرک کُنـد مَحفـلِ مـن
 
رفت سحَر موکـبِ دیـدار رُخـَش 
گِل بنشسته زِ چه رو مَحملِ من
 
بال و پَـرم گرچه شکستـه زِجَـفا 
پس نَکِشم پا ، که شوَد شاملِ من
 
پای نـدارم کـه شَـوَم یـارِ شمـا 
سینه ی پُر سوز شده واصلِ من
 
گو برسَد یـارِ سفـَر ، مانـده ام 
راه نِمـایـَد بـه دلِ کاهـلِ مـن
 
تشنه به آبی که ، حبیبـت نَرِسَـد 
اَوّل رَه گشتــه چـرا منـزلِ مـن

 ........حبیب رضائی رازلیقی
 ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 
قالب شعر غزل 
وزن: 
مفتعلن مفتعلن مفتعلن 
بحر:رجز مسدس مطوی سالم