هیزم تر ..

هر که دل را در میان شعله ی خاشاک سوخت
سینه اش در بستر غم های آتشناک سوخت
درود بر شما بزرگوار همیشه در اوج باشید گرانقدر

درود استاد عزیز
بسیار زیبا و جالب بود

درودها بر شما
غزلی زیبا خواندم احسنت

هزاران درود

زنده باد

درود استاد
خوشحالم که به عنوان اولین نفر شعرتون رو می خونم
بسیار زیبا مثل همیشه

آنکه در بازار گرم اش هیزم تر می فروخت
عاقبت از آه مردم چون خس نمناک سوخت
درود بر شما
زیبا و دلنشین سروده اید

سلام استاد بزرگوارم
ببسیاررعالی. ......
مصرل اول را نمی دانم چرا نمی توانم بخوانم..فعل سوخت با رای مفعولی سازگار نیست
هر که قلبش در میان شعله ی خاشاک سوخت
سینه اش در بستر غم های آتشناک سوخت

می آموزم از محضرتان

سلام ودرود فراوان

دلتان شاد ولبتان خندان وقلمتان همیشه جاررررری

درود بر شما زیبا بود واقعا

جناب آقای مهدی پورعزیز، سلام علیکم.
........................................................
آنکه دربازارِ گرمش، هیزمِ ترمی فروخت
عاقبت ازاهِ مردم، چون خسِ نمناک سوخت
..............................................................
خسته نباشید بزرگوار.....زیباست ....ولی ببخشید من دراین فکرم که:..یا..
(هرکه دل رادرمیانِ شعله ی خاشاک سوخت)...ویابه پیشنهاد سرکارخانم باباخانی ، بانوی گرامی...
(هرکه قلبش درمیان شعله ی خاشاک سوخت)
(سینه اش دربسترِ غمهای آتشناک سوخت)...اصلاً یعنی چی؟......چه حکمتی ست در(شعله خاشاک) که اگر (قلب) ویا(دل) دران بسوزد....سینه هم در(بسترِ غمهای اتشناک) خواهد سوخت....واصولاً جایی که اکثریت(وبخصوص درشعر)....قلب ودل وسینه را....(تقزیباً) به یک معنا استفاده می نمایند....چه توضیحِ واضحاتی است که اگر قلب بسوزد.....سینه هم خواهد سوخت؟...شرمنده ام...جناب مهدی پورعزیز...(دیوانگی) ست......وهمه چیز رادرک نخواهم کرد چون عاقلان...........موفق باشید بزرگوار......

زیبا و شاعرانه بود

سلامو درود
جناب دکتر
خیلی خوب بود و ممنون

سلام
زیبا بود شاعر بزرگوار

................................................

سلام و درود

زیبا نوشتید استاد عزیز
قلمتان نویسا
در پناه حق باشید

درود بر استاد گرانقدر
عالی سرودید

درود بر جناب مهدی پور عزیز
باید تفاوتی قائل شدن بین آن که از عمق پندار می سراید و آن که دلخوش است به سرودن .
و لابد آن که از عمق پندار می سراید سیر و سیاحتی داشته . آنچنان که در شعر شما هویداست

پایدار باشید

درود ها شاعر گرامی
زیباست و پر معنا

دل که از آلودگی های زمینی پاک شد
می توان در آتش جان مثل خرمن پاک سوخت

احسنت

سلام خدمت شما جناب مهدی پور
این دو بیت زیر را مثل بقیه ابیات بیشتر بر دلم نشست ....
یاد آن پروانه ی بزم وصال دل بخیر
بال و پر زد تا سحر در شعله ها بی باک سوخت

هر که می بندد زبان اش را به فتراک سخن
باز می بیند که از داغ زبان فتراک سوخت

سلام
امروزه گاهی دیده می شود شاعران عزیزی با دستاویز قرار دادن زبان بویژه زبان امروزی ..
مطالب و مفاهیم عرفانی را انکار می کنند و یا هر شعری را که درک نمی کنند فورا به این دستاویز متوسل شده و آن را رد می کنند
آنگاه باید شاعر با توجه به درک عموم جامعه شعر بگوید بعضی را برای فرهیختگان و عرفا و بعضی را برای سطوح متوسط و همچنین بی سوادان جامعه .. اگر مبنا برداشت و دریافت عقل شخص باشد که نمی شود
در جامعه عقل کل ملاک است که یک عقل فرضی است در بالاترین سطح همه باید بکوشند به آن برسند
حال با عنایت به این حقیقت می پردازیم به زبان امروز و مفاهیم عرفانی
زبان امروز اصلا ربطی به مطالب عرفانی ندارد
می توان مفاهیم والای عرفانی را با زبان امروز به زیبایی بیان کرد
هیچ ربطی به مسائل جامعه هم ندارد
اتفاقا جامعه امروز ما به مراتب آماده تر از زمان عطار و مولانا بود که مسلمان را به جرم دینش زبان می بریدند و مولانا از دست آنها از بلخ به قونیه مهاجرت کرد .
و عطار را کشتند و حلاج را به دار آویختند عین القضاة همدانی را شهید کردند و هزاران مورد اینچنینی که تاریخ ادبیات ما پر است
از شاعران عزیز انتظار می رود خلط مطلب نکنند
مفاهیم عرفانی تا ابدالدهر ارزش والا و اهل خودش را دارد
برای درک معانی باید سالک بود و از شراب معرفت قطراتی نوش جان کرد
منکر تغییر زبان و استفاده از زبان امروزی نیستیم
اما می توان هر نیت و خواسته ای را با بهره جستن از عنصر خیال و مفاهیم مربوطه با استفاده از زبان روز بیان کرد
زمان خود حضرت خواجه با اشعار عرفانی مخالفت می کردند
چون فهم آنها مستلزم سالها ریاضت و درک و فهم عرفان و فرهنگ مخصوص آن بود.
طوری که برای دیوان حافظ استاد بهاء الدین خرمشاهی دو جلد تفسیر نوشت
بنام حافظ نامه
.خواجه با یک بیت جواب داد
چو بشنوی سخن اهل دل مگو که خطاست
سخن شناس نئی جان من خطا اینجاست
امروز هم این بیت کاربرد دارد
موفق باشید
ان شاء الله

سلام
و در ود بی پایان بر جناب مهدی پور عزیز
دستمریزاد .
حقیر از بیت مقطع برداشتی کردم
اما فیض می بردم اگر حضرتعالی شرحی مختصر بفرمایید
البته در صورت صلاحدید
با عنایت به این نکته که بنده همیشه معتقدم
کاش در مورد تک تک ابیات شعرم را از خودم بپرسند
موفقیت روز افزون تان آرزوست

با سلام خدمت جناب مهدی پور عزیز و همه دوستان و اساتید.
متوجه نشدم بحث بر سر کهنگی و نو بودن زبان شعر و ارتباط آن با شعر عرفانی از کجا شروع شد. باید یاد آور شد عرفان زبان خاصی ندارد می توان سپید سرود و عرفانی و می توان غزل پست مدرن سرود و عرفانی. درست که ذائقه ما برای شعر عرفانی عادت به غزل و آنهم با زبان کهن (نه کهنه) دارد ولی فکر می کنم همه ما متفقیم مخصوصا غزل عرفانی فارغ از نوع زبان بایستی زبانی استوار و ساختاری مستحکم داشته باشد.
شعر دوست عزیزمان آقای مهدی پور با وجود سلامت و استواری در وزن و قافیه از ضعف زبان رنج می برد.
مطلع غزل همانگونه که استاد عزیز آقای مهر آبادی فرمودند توضیح واضحات است.
در بیت دوم برق زدن خورشید با رعد نگاه اصلاً ملموس و قابل پذیرش نیست و همچنین نصبت دادن پر به افلاک و نه افلاکیان.
در بیت سوم اگر حیرت دمید را قبول کنیم هیچ ارتباطی بین دو مصرع وجود ندارد و مصرع دوم فقط و فقط اجبار قافیه است.
بیت چهارم با وجود ارتباط لازم از گسستگی زبان در رنج است یعنی زبان این بیت با تمام غزل متفاوت است و کاملا به زبان محاوره و امروزی نزدیک شده است
در بیت پنجم ترکیب "پروانه بزم وصال دل" باعث تزاحم تصویر شده در کنار اینکه قافیه "بی باک" فقط اجبار است و هیچ باری به شعر اضافه نکرده و همین ایراد در بیت ششم بر "نمناک" وارد است که اتفاقاً بر دیرتر سوختن مقصر دلالت می کند.(سوختنی که تا اینجای شعر بار معنایی مثبت داشت و به یکباره منفی شد)
و اما بیت آخر. بیت آخر از هر نظر بسیار کامل است و معنای بلندی را می رساند ولی من ارتباط مفهوم آنرا با کلیت شعر پیدا نکردم. اگر شما پیدا کردید به من هم برسانید لطفاً
و اما اینکه چرا شعر زیبا و به نسبت منسجم دوست عزیزم آقای مهدی پور(البته اگر با این جسارت مرا به دوستی بپذیرند) را موشکافانه به نقد نشستم شاید ادامه بحث دوستان بود و شاید هم قوت نسبی غزل و تسلت کامل سراینده اش بر شعر کلاسیک و ریزه کاریهای آن بود. امیدوارم جسارتم را ببخشایید.
پاینده و سرافراز باشید.

سلام جناب مهدی پور عزیز
زیباست
درودتان

سلام و عرض ادب و احترام
از سروده ی زیبایتان بسیار محظوظ شده و برایتان موفقیت روز افزون مسئلت دارم گرامی

با سلام خدمت شما استاد بزرگوار
زیبا و پر احساس سرودید
یاد آن پروانه ی بزم وصال دل بخیر
بال و پر زد تا سحر در شعله ها بی باک سوخت

درودها
عالی بود

آنکه در بازار گرم اش هیزم تر می فروخت
عاقبت از آه مردم چون خس نمناک سوخت