قلم

قـلـــم همیشه جــــــوانی ز عـــــالم پیر است
به دست اهـــــل قــــلم گر زبان تـــــدبیر است
اگر به بـــــزم طــــــریقت قـــــــلم به رقـــص آید
به کاروزار حقیقت چـــــو تیغ شمشــــیر است
اگــــــر به جــــــــور و ستم بس صـــبوری آموزد
درفش کاوه بـــــــــــرآرد اگـــــــر فــــــراگیر است
قلم همیشه در آغـــــوش واژه عــاشق نیست
گهی ز رنـــــــــج و عــــذاب زمـــانه دلگیر است
هــــــمیشه در دل حــــــاتم نمـــــی کند مـــاوا
گهی به ترکش و گاهی به پنجه ی شیر است
ســـــــرای اهــــــل قــــــلم را از آن بـــرآشــوبند
که همــــــچو پـــــرده گشای حجاب تزویر است
(مظفر جوینی، تهران 14/ 4/95، روز قلم، 
"ترنم وصال به سرچشمه کمال- دفتر ششم"، موسسه علمی فرهنگی جهانکده)