شیر برنج

با سلام و درود
چهار عنصر یا مفهوم بدنه اصلی بوطیقای شعری نیما در نظریه پردازی های خود او و عبارتند از ؛
1-ابژکتیویته
2-استغراق
3-وصف
4-روایت

بر سر دو واژه غیر دقیق ابژکتیو و سوبژکتیو که نیما بکار برده است تعابیر متفاوتی وجود دارد اما ؛

﴿object﴾ ابژه ﴿در لاتینobjcere : به معنى خود را در برابر چیزى گذاشتن﴾، چیز، موضوع. ׳ ابژه، در برابر سوبژه یا ذهن، آن است که درباره اش گفته مى شود، بر خلاف سوبژه یا ذهن که خود گوینده است.

ابژه مى تواند فکر شود،
ولى سوبژه فکر مى کند. ׳

ابژه در پایان سده هجدهم مفهوم تازه اى مى یابد: ابژه یعنى آنچه که در برابر سوبژه ﴿ذهن﴾ است. با این ایده، ابژه بودن سوبژه مفهوم خود را از دست مى دهد و واگرایى میان سوبژه و ابژه به کیفیت تازه اى مى رسد. در سده نوزدهم، مفهوم هاى ابژه و سوبژه آشکارا وارد فلسفه شده و بعد تازه اى یافتند. ׳ جان لاک و لایبنیتس، کنش هاى فکرى را هم ابژه اى براى سوبژه مى بینند. ابژه به هم پیوسته، پدیده اى است که از ابژه هاى مختلف تشکیل شده باشد. ׳ در دوران ما با تکامل تئورى سیستم ها، ابژه به مفهوم عنصرهاى به هم پیوسته اى است که به شکلى اندام وار ﴿ارگانیک﴾ با یکدیگر در پیوند هستند.

اما بطور ساده شاید منظور نیما این بوده است که شاعر امروز به جای متکلم وحده که نوعی مونولوگ است و گفتگوی با خود باید بتواند دیگران را در شعر خود به گفتگو در آورد مثل یک نمایشنامه یا تئاتر که هر چیزی خودش باشد نه حاصل ذهنیت و توصیف شاعر از آن چیز یا شیء یا شخص

این خصوصیت تا حدودی در این شعر دیده می شود «مثل چشم هیز چخماق»یعنی رعایت وصف و توصیف شی ء نه خود را جای او گذاشتن و از زبان او صحبت کردن یا «کینه جاری شده در عمق طناب اعدام.»که البته با توجه به خمش طناب می توان عمق را پذیرفت اما به نظرم عمق در اینجا واژه مناسبی نمی باشد و یکی از نقاط ضعف و لطمه زننده به این شعر است
ادامه دارد.....