گناه قشنگ

چو برف بر سرِ کوهـــــے ز گرمی آب شـــــدن
مثالِ آهـــــن و در کـــــوره ای مـــــذاب شدن

چو فصـــــل ها ز پـــــےِ هـــــم رسیدن و رفتن
دچـــــارِ گردش و تغیـــــیر و انقـــــلاب شدن

چو موج بـــــر دلِ صخـــــره هماره کوبیدن
چنان هــــــــــوا به دلِ آبــــ ها حبـــــاب شدن

چنان ستاره رسیدن به صبح و خاموشی
چو شب به روز رسیدن و آفتـــــاب شدن

حکایت من بیچاره هم چنین شده است
ز داغ عشق تو درگیــــــــــر التـــــهاب شدن

تو آن دعـــــای منی که برای او در عمر
نبـــــود آرزویم غیر مستـــــجاب شدن

تو آن گناهِ قشنگـــــے که هیچ ابایی نیست
مرا ز کیفـــــرش از بعد ارتکـــــاب شدن

ولی نخواستی ام ...از خودت مرا راندی
و گشت قسمتـــــم از زندگی خراب شدن

منم چو چـــــرک نویسی مچـــــاله امّا تو
چو آن نوشته که شد لایقِ کتاب شدن

نصیـــــب و روزی تو نـــــانِ گنـــــدم امّـــــا من
چو سنگـــــپاره ی زیریـــــنِ آسیـــــاب شدن

چه بود سهمـ من از عشق بر تو ...جز عمری
به کامـِ تشنـــــه گرفتار یک سراب شدن

و بعد از این همه ی قسمتمـ بُـــــوَد از تو
دچارِ وحشت و کابوس و اضطراب شدن ...

سعید علی زاده