نظاره می کنم

به نام او که اوست
نشسته ام
و کنجکاو درون خویش را نظاره میکنم
نظاره می کنم که در عبث به انتهای خویش رسیده ام
نظاره می کنم چه بی دلیل غرق انتظارهای بیهوده گشته ام
تو را میان خنده های واهی ام نظاره میکنم
غریو...
در سکوت خسته ام شکسته ام
شکستگی خویش را میان ظلمتت نظاره می کنم
گرچه تصویر تو میان آیینه درون من زیباست
به خلقتی که پشت کرد بر این زلال آب نظاره میکنم
نظاره میکنم تو را...که درجفا مرا به انتهای خویش رسانده ای
حال تو را درون مرگ باورت نظاره می کنم
نترس که لعن من تو را به بدرقه ز من جدا کند
کنون که رفته ای
تو را میان سجده نماز های شبانه ام ،
تو را میان هر سعادتی برای تو نظاره میکنم

نیما آسمند. ۱۳۹۵/۴/۳۰. ۲۲:۱۳