بن بست رویاهای بی اعتبار

به نام او که اوست
سکوت
و فریاد خاطرات در ذهن خسته ام به عجز نشسته است
در کدورت آیینه ها چهره ام را از یاد برده ام
و سالهاست خورشید بر شاخه های خشکیده ام نتابیده است
راه ها طولانیست و چه قدم هایم کوچک
و آن قدر سکوت کرده ام ،حروف بر زبان خشکیده ام نمی نشیند
پنجره ها بیگانه با کوچه و کوچه در بن بست خویش می میرد
و لحظه ها در سوگ نبودنت بر عقربه های بی حرکت ساعت روی دیوار به التماس تیک تاک نشسته است
و من در حیرت نظاره می کنم
ان قدر به قاصدک پیام تو را رسانده ام ،قاصدک از شرم نروئیده است
و من در سکوت خنده های تلخ خویش می خندم
و در سکوت فریاد می نشینم به انتظار ......
در بن بست رویاهای بی اعتبار

نیما آسمند 1۳۹۵/۴/۶ 21:۷