من همانم

من همانم که مرا خامه به زنجیر کشید

نه دلارام که بل با همه درگیر کشید

ناله دارم زشب وشیوه ی شهر آشوبش

که چرا دفتر خود تار ونفس گیر کشید

من که با زمزمه ی صبح زخود برخیزم

ازچه رو صبح مرا باز به تاخیر کشید

زین غمم نیست فقط ناله که از روز ازل

دست جلاد فلک بر جگرم تیر کشید

شامم اینگونه سیه روز غبار آلوده

نقش تلخی که زمن دامن تقدیر کشید

وشاید پاسخی برای جناب ترکمان که جویای احوال درونم بودند .

جالب اینجاست که زهرا از آغاز از خودش گفتست تا امروز.