خواب فراغ

جِلوه‌ات، خوش نَنِشست بر دلِ من
چشمه ی اشک روان تر شده است

در فِراغت شب و روز حُزنُ بَلاست
کلبه‌ی کوچک من بی درو پیکر شده است

چرخشِ عقربه‌ها م‍َته به خَشخاش شده
ساعتِ‌خانه‌ی من پاک چه خودسر شده است

خنده بر هر دردِ بی درمان دَواست
خندهایت عاملِ رنجش و ماتم شده است

ترک عادت موجب اَمراض دیگر می‌شود
عکس هایت گرم در آغوشِ آتش شده است

باز از نَحسی خوابت؛پریدم امشب
خاطر مُلتَهِبَم باز مُشَوِش شده است

#رسول_قنبرپور