قافیۀ نگاهت پشت ابرهای ابهام

درود ها بانو مهناز بسیار گرانقدر دست مریزاد دارید

قافیه نگاهت
امتداد غزل زندگی
تا کهکشان رویا.................زیبا نوشتی مه ناز عزیزم

درود مهتاب عزیزم
بسیارزیبا بود

درود بانو
بسیار جالب و زیبا

مرحبا بر احساست

...‌‌‌‌........ ....‌‌.......

بسیااااار زیباااااا...
مرحبااااا به اندیشه و ذوق سرشارتان
......... ..........
هدیه به اهالی خوب شعر ناب

حکیم ژاپنی در صحرایی روی شن ها نشسته و در حال مراقبه بود. مردی به او نزدیک شد و گفت مرا به شاگردی بپذیر!
حکیم با انگشت خطی راست بر روی شن کشید و گفت: کوتاهش کن.
مرد با کف دست نصف خط را پاک کرد.
حکیم گفت برو یک سال بعد بیا.
یک سال بعد باز حکیم خطی کشید و گفت کوتاهش کن.
مرد این بار نصف خط را با کف دست و آرنج پوشاند.
حکیم نپذیرفت و گفت برو یک سال بعد بیا!
سال بعد باز حکیم خطی روی شن کشید و از مرد خواست آن را کوتاه کند.
مرد این بار گفت: نمی دانم و خواهش کرد پاسخ را بگوید.
حکیم خطی بلند کنار آن خط کشید و گفت حالا کوتاه شد.

این حکایت فرهنگ ژاپنی ها را نشان می دهد.
نیازی به دشمنی و درگیری با دیگران نیست. با رشد و پیشرفت دیگران شکست می خورند. به دیگران کار نداشته باش کار خودت را بکن

هیس، خاموش!
می خواهم در
جزیرۀ آغوشت
گم شوم...

درودها به بانو نصیرپور
حظ وافر بردم
مانا باشید

احساست ستودنیست بانوی مهربان

سلام بانو
احساس نابتان را ارج مینهم

درود برشما دوست عزیز
خیلی هم قشنگ

درودتان باد زیبا سروده اید مرحبا بر ذوق و اندیشه ی شما