ما بچه بودیم

ما هر دو‌بچه بودیم
دنیا به کام‌ ما بود
برای هر دوتامون
تو‌قلب ماه، جا بود
گوش‌فلک چه کر بود
از دست شادیامون
بوی بهار می‌داد
انگار بازیامون
اما مسیر تقدیر
برعکس ما رقم خورد
رد یه یاد مبهم
رو‌ عکس ما قلم خورد
عکس یه قاب چوبی
عکس یه خواب بی‌رنگ
یه روز خسته تو خواب
یه حس تار و‌کمرنگ
ما‌ هر دو‌بچه بودیم
تو بغض هم شکستیم
شبنم شدیم و این بار
رو بال غم نشستیم
دستای ما گره خورد
تو دست سرد پاییز
هر روز برگ می‌ریخت
پاییز پشت پاییز
ما بچگی رو کشتیم
از قلبمون پریدیم
اشکی شدیم و انگار
از چشم شب چکیدیم
تو فال هر دوتامون
یه راه پر خطر بود
یه جنگل پر از درد
جانی که بی اثر بود
فرهاد کشته می‌شد
دائم تو گریه‌هامون
هر شب که خواب شیرین
رد می‌شد از نگامون