رز سرخ

وقتی با تو قدم می زنم
خالی می شوم،
مثل شاخه های درختان پاییز از برگ ها
تمام من پخش می شود روی سنگفرش مسیرت
به آن امید که با رقص باد به زیر پاهایت بیایم
تا لااقل روزی یک بار از من عبور کنی
و من
لبریز شوم از حس بودنت
و تصویرمان ؛
بشود یک قاب رویایی میان کوچه باغی ساکت
که از فرط خوشحالی بارانی شوم بر گونه های تو
قطره هایی که می چکد بر رز سرخی که در دستانت است
وقتی با همه وجود عطرش را حس میکنی...