بنام نگارگرعشق....................
................................................................
تو،می فهمی که،فهمــیدن چه سختَ ست
دلـــــی بشکسته را،دیــدن چه سخت َست
دَرونِ کـــــــوچــــــه ی غمگین و، بُن بَست
شـــــبی تنها و، نالیـــــــدن چه سختَ ست
ســـــــحرگاهان ،چو می نالد کســــــی زار
صـــــدایِ گریه،بِشـــــنیدن،چه سخَت ست
اگــــردیـــــدی دلــــــی،در دامِ عشقَ ست
زِ دامش،طعـــــمه دُزدیـدن،چه سختَ ست
چو می دانـی که،مجـــنون درچه حالَ ست
ازاحوالش،نپُرســـــیدن، چــــه سخت َست
کســــــی هرگز، نمی گویـــــد به منصــور
که حق گفتن، نترســـیدن،چه سخت َست
از آن چاهــــــی کــه، یوسـف رافِکنــــــدند
به غفلت هم،که نوشـیدن، چه سختَ ست
تومــی فهمــــی کــــه آن، تن پوشِ خونین
چونیرنگست، بوییـــــدن چــــه سختَ ست
تو،بـــــی دَردی و،بـــــی دَردیت دَردیسـت
که برآن،نُســـــخه پیچیدن،چه سختَ ست
تومی گویــــــی بخنــــــدم، هیــــــچ دانی
میانِ گریـــــه خنـــــدیدن، چه سختَ ست
نمــــی دانــــــی که، با کوهــــــی زِ اندوه
به دل، اُمیّــــــد بخشیدن، چه سختَ ست
دلِ (دیوانه) مــــی رقصــــــیدو، می گفت
که باسازِ تو،رقصـــــیدن ،چـه سختَ ست
بِزن ایدل، توهـــرســــــازی کــــه خواهی
کــه ازسازِ تو،رنجـــــیدن، چه سختَ ست
................................................................
4 / 5 / 2 9 (دیوانه)