بنامِ نگارگرعشق..........
.....................................................
( یا اَیُّ)،....نِدایِ کرامت است....
(ها) کنایت است از،..رحمت...
(اَلّذینَ)...اشارت است به،محبّت....
(آمَنوا)شهادتست به...معرفت...
.........................................................
لحظه ای،اندشـیه کُن، این نُکته را
تاکـــــه دَرکت،بِه شود از،ماجــــرا
....................................................
بَرتَنِ فــــــرزند مــــــادر، پیــــرهَن
کرده و،گوید کــــه اِی ،جــانـانِ من
این کـــــه داده، بَرتَنت آرایشـــــی
دور بِنـــــمایَش ،زِهــــرآلا یشــــی
چون که بازی می کُنی، با دوستان
سَــــعی بِنما، دَرنگــــــــهداریِ آن
طفلِ خود، اینگونه می سازد رَوان
تا کُنَــــــد،بازی مگر،با کودکـــــــان
غفلت وکــــودک، دو یارو،هَمدَمنــد
گوییــــــــا هردو، همــیشه باهَمَند
لذّتِ بازی، چوســـرگــــرمَش نمود
صحبتِ مــادر، زِخــــــاطر بُرده بود
آ ن چنـــــــان آلود پیـــراهن به تَن
کو نمـــاندَش جای،بَرعُذرِ سُــــخن
تازِ مـــادر،خویش را،پنــــــهان کُند
زشت کاریهــــای خود،کِتــمان کُند
خواب بودش،بهتــــــرینِ عُــذرهـــا
ازشِــــماتَت ها،چنین گــــردَد رَها
مادر ش بودی چوخود، دانـــایِ آن
خوانَــــدَش ،بالَهنِ گـــرم ومهربان
جـــــانِ من، ازمــــادرت،پَروا مکُن
آنچــــه می دانیم ما، حاشـا مکُن
مــادراَر،بَرکوچــه ات، کردی روان
آب وصابون، کـرده حاضر،هَمزمان
تـــــابگیــــــرد ازتَنت، آلودگــــــی
جانِ مادر،پس مکُن شَــــرمندگی
نیــــــک دانستیم تــــا،بَرگشتَنت
می کُنــــــی آلوده هـم،پیراهَنت
.................................................
مادری ،باکــــودک اَر،این می کند
بهتــراز این،بــــا تو، داوَر می کُند
آشـــــنا با، حــــال و روزِ بَنــدگان
کس نباشـــد جُـز،غَفورِ غیب دان
بنــــده ای،کالوده دامان از،گــناه
نیست اورا،جُـز خــدای خود،پَناه
بَرتَنش،هم جامه یعصمت نمود
هم بِدانســــتی کُنـــد، آلوده زود
کــــرده پس آمــــاده، آبِ توبه او
تا پلیـــدیهاش، ســازد شُستشو
کوسِ (کرَّمنــا بَنی آدَم...) چو زَد
خود نماید،بَنـــده اش را،هم مَدَد
ازخـــــدا آیـــد نِــدا: کِی مؤمنین
دست آویزید بَر(حَبـــــلُ المَتین)...
تو، زِمــــا داری،اُمیــــــدِ مَغفرت
ما نخواهیــــم از تو،غیـرِ معرفت
(پس بدان عهدی،که بَستی دراَلست)
(عهدِ خود،هرگزنمـــی باید ،شکست)
وان امانت ها ،کـه کردیمَت عطا
حِفـــــظ بِنمایش،تو ازبَهرِ خـــدا
رحمتِ ما،بنـده ای را،واجبست*
کو به عهد و،بَرامانت،حاجبَست...
..........................................................
3 / 2 1 / 0 9 (دیوانه)
..............................................
*طبقِ نصِّ صریحِ آیاتِ قرآن،خدواند(جَلَّ جَلا لُه) رحمتِ بربندگانش را،بَرخود،واجب دانسته است