بنام نگارگرِ عشق.................
.....................................................................
افسوس کـه ازعشق، جُزافسانه نمانده ست
جُزجـامِ تهی،هیـــــچ به میــخانه، نمانده ست
بَســـــتند دَرِ میــــــکده هـــارا و،شِکســــــتند
آن دل ،کـه به دامَست وبَرو، دانـه نمانده ست
مـا را کــــه نــدادنــد به جُــــــز،یک دلِ ویـران
دَردا که دِگــــر،گنـــــج به ویـرانه، نمانده ست
تــا کِــــــی گِلـه از، فقــــر نمودن،ســــرِ بازار
کانجا ،اثر از،شـوکتِ شــــاهــانه، نمانده ست
مـارا نسِــــزد، شِـــــکوه زِبی مهــــریِ دلـدار
صـاحبـــــدلی امّـا،کــه دَرین خانه نمانده ست
در خانـه ی مـا،شــــــمع مَیفروز کـه آنجـــای
جُـز سوزِ دل و،حســــرتِ پروانـه ،نمانده ست
یاران ،همـه رفتندو،به مــانـدن هَوسـم نیست
جایــی کـه به جُــز،مردُمِ بیـــگانه،نمانده ست
مَـردانِ ریایَنــــد کــــه در، جــــایگـهِ عشــــق
گِریَنـدکه مِی ،در خُـم و خُمــخانه نمانده ست
درشــــهرِ پُرازفتنـه و، عاشـق کُش و بَدکیش
کس را،ســرِ جــان دادنِ مَـردانه،نمانده ست
دَر کــــــویِ خــــرابــات،زِ جمعــیّتِ عُشّـــاق
بِنگرکه،بـه غیراز دو سه (دیوانه) نمانده ست
می گفت بـــه آهنــــگِ غم آن،رَهگـــــذرِ پیر
افسوس که ازعشق،جُزافسانه،نمانده ست
..................................................................
رمضانِ 0 9 (دیوانه)