سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری



عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

حمایت از شعرناب

شعرناب

با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

جمعه 7 دی 1403
  • سالروز تشكيل نهضت سوادآموزي به فرمان حضرت امام خميني -ره-، 1358 هـ ش
  • شهادت آيت الله حسين غفاري به دست مأموران ستم‌شاهي پهلوي، 1353 هـ ش
27 جمادى الثانية 1446
    Friday 27 Dec 2024
      مقام معظم رهبری سید علی خامنه ای و انقلاب مردمی و جمهوری اسلامی ایران خط قرمز ماست. اری اینجا سایت ادبی شعرناب است مقدمتان گلباران..

      جمعه ۷ دی

      حلقه پنجم سفر ( اول)

      شعری از

      عباس زارع میرک آبادی

      از دفتر حدیث حکمت نوع شعر مثنوی

      ارسال شده در تاریخ دوشنبه ۲۳ آذر ۱۳۹۴ ۱۲:۳۴ شماره ثبت ۴۳۰۰۵
        بازدید : ۴۲۴   |    نظرات : ۳۲

      رنگ شــعــر
      رنگ زمینه
      دفاتر شعر عباس زارع میرک آبادی

       حلقه پنجم سفر ( اول)
      چون  كه    وارستي  ز عشق   خاكيان  
                       مي شوي     از      جمله ي     افلاكيان
      سخت   آيد   راه    وارستن  ز   خاك  
                        در  ره اش    باید    نگردي      بيمناك
      هرچه   بندت  مي كند   بايد   شكست 
                         بايد  از  روح  و  تن و جان هم گسست
      بايد     اول     راه     يابي   در    فنا  
                          بعد   از  آن  راهت   دهد  در حلقه جا
      مرغكان       قصه ي     ما    جملگي  
                         آمدند     در   حلقه های   را      بندگي
      بال وپر بگسست و جان از تن برست  
                         سرعتی  بیش  از زمان آمد  به دست
      بال  و  پر  گر    شد تو را  ابزار   فر 
                           بند  گرداند   تو  را    بر   حلقه    در
      چون  که  بندی  آمدت   بندی  بر آن 
                           بندها   بگسل   چو می خواهی  توان 
      چون  به  پرواز  آمدي  بي بال و پر   
                          مي گشايند    از   برايت    جمله    در
      چون گشودندت دري  بي  سر  برو  
                           بي  تن  و   بي  بال  و  بي  پيكر  برو
      مرغكان  قصه  چون  بي  من  شدند  
                           جملگي    از    اهرمن    ايمن    شدند
       راهشان    افتاد     در   ملك   هميچ  
                            آن  دياري  كه اندر آن گردیده  هيچ
      هر كدام   از   مرغكان  در  آن  ديار 
                            خود همي  ديدند  بيش  از صد  هزار
      زين     تكثر   در   تعجب    مرغكان    
                         وحدتي   بود    از    تكثر   در   ميان
      ۱
      اشتراک گذاری این شعر

      نقدها و نظرات
      تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.


      (متن های کوتاه و غیر مرتبط با نقد، با صلاحدید مدیران حذف خواهند شد)
      ارسال پیام خصوصی

      نقد و آموزش

      نظرات

      مشاعره

      کاربران اشتراک دار

      محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
      کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
      استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
      3