برسینه نزن سنگش
برسينه نَـــــزن سنگـش آنرا دَغلباز است
درجــمـع شرفـــــبازان سرمنـشأ آوازاست
آســان نتوان آنـــــرا پــا بـــند وفا بنــمود
آئـين هوسـرانی بـيــهـــوده سرآغـاز است
*
هر گاه دل از دوری تو مست و خراب است
چشـمـان برَه مانده من رسـته ز خواب است
در خلوت شب شـمع به پروانه می آموخت
جامی ز جنون بهــرجنون ساغر ناب است
*
بوی بـاران بهـار آمـــد و گل غـوغــا كـرد
عـطر گيـسوی چـَمن نقش بهشت ايـــفاكرد
سرودلخـسـته تكان خوردغـُـبارش رارُفت
بـين مُـرغـان مهـُـــاجر صَنمی پـــــيداكرد
*
باز ايـن دل ديـــــــــوانه معصوم غریبانه
با آنکه سرا دارد خــو كـــرده به ویرانه
در اوج پریشان و با حوصله درگیر است
هی می شکند در خود گم کرده ره خانه
*
ای اجل موهبتی كن كه دلـم تنگ تــوشد
گوش رنجور دلـم طــالب آهــــنگ تـوشد
بسكه بـازيـگـرگردون غزل ازغُصّه سرود
سيـنه مُـحـتاج قـدمهـای شباهـَــنگ توشد
*
ای دل گله كم كن قــدَحی نيست مرا
تـا سربكــشــم بـــــاز كـُنم مست ترا
آرام نشـين ولـوله آغـــــــــاز مكــُن
ديـوانه ؟ مگـر كـــاردگــرنيست ترا
*
ای باد صبا كه می روی رقـص كنان
پيــغام مـرا بگــــــوش دلـبر برسان
آهسـته به او که بگو من عاشـقـشم
بر کنج دلش حـرف دلم را بنشان
*
پیرنظر "سلیم "