مشغول توأم دربست (زلال عروضی پیوسته بدون قافیه)

زیــر  ِ قلـم  ِ ابـروت

من چشم  ِ تو را ترانه خواهم کرد

زلفت به کمر، به شور  ِ عــاشقانه خـواهم بست

آغوش  ِ تـو  باز خانـه خواهم کرد

جانم به لبی بستان!

دلبانگ  ِ مرا بشنو!

در حنجره ی چکـامــه، رازآلــود

در خـلوت  ِ استعــــاره، عکسهـــای لبخندت

بــر آینـــــه ی زلال مـــی دوزم

تا شعله بر افروزم

آمــاده ی تـصویــــرم

برخیـــــز کِشم  ز شعلـه، آغـوشـی.

بگـذار  جهــان  بســوزد  از  غــروب  ِ دلـســردی

من داغ به کوه  ِ سینه خواهم بست

مشغول توأم دربست