انسان

مي خواهم از دنيا دور باشم
به آنجا که يک خانه ي درختي
ميان جزيره ي عشق است
سفر کنم
شايد گمان کني اين روياي شاعري تنهاست!
نه مدتي مي خواهم از عطر انسان دور باشم
ميداني از کدام انسانيت حرف ميزنم؟
همان عقايد بي روح!
همان متغير نامعلوم!
در اين ديار واژه ها را انسان معنا مي کند
هر جا ،بغض مي شکند
و گل عشق پر پر مي شود
قطعا بوي انسان مي دهد!
مي خواهم از دنيا دور باشم
به سرزمين خدا سفر مي کنم
شاد باشيد سبک شعرهايم
آنجا همه چيز نو است!