ساحل غم

در طلوعی دوباره ، می جویم از نشانت
در انتهای زمان
به وسعت ، ساحل بی انتهای عشق
می روم مست ، در آن یاد و خیال
اشک در دیده ، چه گوید از ان نغمه عشق.
و در این ساحل دل
می گشاید ، به سخن اشک ، در این صبح طلوع.
مژده باران ر ا در هوای غمگین
آن پرستو در اوج
می خواند در موج.
صخره از یاد تو گوید سخن
از دل یک سخت نگار.
می جویم از آن
عشوه و ناز ، در روز وداع.
و چه خوانم از آن دل ، در این ساحل غم .