سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری



عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

يکشنبه 5 اسفند 1403
  • روز بزرگداشت خواجه نصيرالدين طوسي - روز مهندسي
25 شعبان 1446
    Sunday 23 Feb 2025

      حمایت از شعرناب

      شعرناب

      با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

      تمام پلیدیها در خانه ای قرارداده شده و کلید ان دروغگویی است. امام حسن عسكري(ع)

      يکشنبه ۵ اسفند

      مسجد قم

      شعری از

      محمد رسول باوندپور

      از دفتر حسرت نوع شعر

      ارسال شده در تاریخ يکشنبه ۲۶ تير ۱۳۹۰ ۰۹:۲۰ شماره ثبت ۴۰۶۰
        بازدید : ۱۵۰۵   |    نظرات : ۲۲

      رنگ شــعــر
      رنگ زمینه
      دفاتر شعر محمد رسول باوندپور

      بيمارم و  هيهات ,  طبيبم شده  پنهان

      آخر ز  تَبت  جان بدهم ,  مهرخ ِ ماهان

      گفتم كه بيا ,  خواندمت از  قلب  وليكن

      تا كي بزند مُهر خودش حضرت سبحان 

      هر  دم  كه  به  يادت گذر از عمر بگردد 

      اين خسته روان را بزنم صيقل و سوهان 

      ديدار ِ تو  را خواهم و افسوس كه گفتي

      مانع  ز   وصالم  شده  اين  بار ِ  گناهان 

      من  قايقم ,  از  ساحل ِ خود هيچ ندانم 

      الغوث  ,   تمناي ِ  دل ِ  گمشده  راهان 

      پنداشتم  از  روي  و  رُخت  شعر بخوانم 

      توصيف ِ تو اما چه بگويم ,  شه ِ شاهان ؟ 

      وقتي كه تو اربابي و من حلقه به گوشم 

      اين  نوكري  اما  به  دو  گيتي   نفُروشم 


      دين  مُرده  و  دنيا  شده حيران و  دگرگون 

      جان مي كند اسلام ز  اصلش شده بيرون 

      موسي تو نگه كن كه فقط اسم عوض شد 

      راحت  بتوان  يافت  چو فرعون و  چو قارون 

      هر    جا   نبوَد    تبصره   از   دين   محمد 

      نامش   بنهادند   همي   ملزم   و   قانون 

      با اين همه پس علت غيبت تو بگو چيست ؟ 

      تا  كي  نشود مهر ِ تو مرهم به دلي خون ؟ 

      دانم  كه   بيايي  و  مسيح  است  كنارت

      خضري كه در اين دوره برايت شده هارون 

      آن  روز   ببخشا  من ِ  عاصي  و  گنهكار 

      نرگس قَسمت مي دهم  آن طاهره خاتون 

      وقتي  كه تو اربابي و من  حلقه به گوشم 

      اين   نوكري   اما  به  دو  گيتي   نفُروشم 


      عمريست  كه هر جمعه دقايق  بشمُردم 

      هر لحظه شدم زنده به عشق ِ تو و مُردم 

      اين   رسم ِ  كجا  بود   نبينم   رخ   يارم ؟ 

      حسرت به دلم مانده غم و غصه بخوردم 

      آن   روز   نيايد   كه   بميرم   و  نباشي

      از   دوري ِ تو  زار  و   پريشانم  و   قَردم 

      گفتي كه  دلت  صاف  نما گر كه رفيقي 

      قلب ِ  سيه ام  بار ِ  گنه بوده به هر دم 

      روزي  برسد  توشه ي  ره  بندم و بيني 

      تا مسجد ِ قم  گريه كنان   توشه ببُردم 

      آن جا  كه هوايش  به شميم ِ  تو معطر 

      شايد كه خدا خواهد و جان را بسپُردم 

      وقتي كه تو اربابي و من حلقه به گوشم 

      اين  نوكري  اما   به  دو  گيتي  نفُروشم 
      ۰
      اشتراک گذاری این شعر

      نقدها و نظرات
      تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.


      (متن های کوتاه و غیر مرتبط با نقد، با صلاحدید مدیران حذف خواهند شد)
      ارسال پیام خصوصی

      نقد و آموزش

      نظرات

      مشاعره

      کاربران اشتراک دار

      کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
      استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
      4