با ای شعر موخام بگم که مو چیاره دوست درم
امام هشتم علی موسی الرضا ره دوست درم
گنبد سبز گنبد معروفیه میندو مشد
میون ای گنبدا زرد طلا ره دوست درم
وقت سلام مکنم گنبد تو برق مزنه
دلم آتیش می گیره هول و ولا ره دوست درم
قربون پرچم سبز گنبدت بشم رضا(ع)
پرچم سرخ حسین (ع) و کربلا ره دوست درم
آهویا مدوین و پیش تو زانو مزنن
ضامن آهو چرا مو آهواره دوست درم
هدهد شنه بسر مرغ سلیمونه ولی
میون پرنده ها مو کفترا ره دوست درم
اگه می شد با کبوترات یه چرخی بزنم
پشتک و کله ملق روی هوا ره دوست درم
میون سقا خونت تا بتنم او بخورم
پر زنم بالا برم صحن و سرا ره دوست درم
صدای نقر خنت موسیقی روح مویه
خوشامد مگه رضا (ع) که زائراره دوست درم
یک نفس از چنارن تا حرمت جلده مورم
دانه های گندم و او ارزنا ره دوست درم
عکاسه جلوی در از زائرات عکس می گیره
عکسای سیا سفید و رنگیا ره دوست درم
قورمه سبزی تو ره به صد تا شیشلیگ نمدم
خدا قسمت بکنه مو اون غذاره دوست درم
مگن یک بچه فلج دخیل پنجرت بوده
یهو پا مشه ز جا ای لهظه ها ره دوست درم
لباساشه هر کسی تکه و پاره مکنه
خنده هایی که پایان ندره ره دوست درم
خوش به حال کفش کنا یو خادمای مین حرم
عجب حالی مکنن اوجور حالا ره دوست درم
دوست درم با تو بشم دور و برت تو بخورم
نگاهم بکن آقا مو اون نگاه ره دوست درم
همه مگن رضای حق رضای امام رضاست
خدا خودشم مدنه که مو رضا (ع) ره دوست درم