کوهِ غــــم

منم‌کــوهِ‌غم،کــوهِ‌غصه،عــــــذاب
عجب‌بـوده‌خرسندیم،پُرشتــاب
چنـــــــان‌شدروان‌اشک‌ازدیــده‌ها
تــوگــــــــــوئی‌بُوَدچشمـه‌ای‌پُرزِآب
زِهَــرکَس نمـــــــودم تمنّــــــــایِ مِهر
نشدحاصــلم‌٬جــــزرُخی‌پُرعتــاب
بریدم زِدنیـــــــــــادل ازفــــــرطِ غم
چـــــودل‌گَشته‌ازاین‌زمـانه‌کبــاب
چه گـویم،زِماتم ســـرا،سینه ام
شوَدچونکه‌غمنــامه‌ام‌یک‌کتـاب
بگــــــوچــــــــــاره ای،تاعــلاجم کُنَد
نیـایدزِکَس،بهرِحـــــــــــامی جواب
نکـردم خـــــودم رازِدنیــاخــــلاص
چــوبوده‌به‌دل،وحشَتَم‌ازعِقــاب
شَـــــوَدآیدآن روزِپُرعشـق ومِهــر
که ازدستِ دلبربگیــــرم شـــــراب
نه‌آن‌می که،بیــــــرون زِدینم کُنَد
شــــــــرابِ محبّت که باشدثــواب
شده‌فکــروذکــرم،به‌روزوبه‌شب
شوَددل پُرازعشــق،مثلِ شبــاب