جمال بی بدیل

شدم به حلقهٔ مویت اسیر و زندانی
دلم ز سینه برون شد برای قربانی

منم که شهرهٔ شهرم به زشتی و پستی
« بدین جمال نباشد جمال انسانی»

اگر به شهر غریب دلم . شبی آیی
تمام کشور تَن را کِشی به ویرانی

بیا به قطرهٔ اشکی دلم مصفا کن
بیا همیشه ببار . بر تن ِبیابانی

ببین به خال سیاه . لب تو آوارم
ببین که تشنهٔ آبم .زُلال حیوانی


مکنون....

مصراع دوم بیت دوم متعلق به جناب سعدی علیه الرحمه می باشد

اللهم عجل لولیک الفرج.....به حق پنج نفس مقدس


کشور تن شده آوار... تو امدادم کن
ساکن شهر خرابم ...تو بیا یادم کن

من که در غربت و تنهایی خود غرق شدم
تو بیا با غزل روی خودت شادم کن


مولای من العجل.....................