حسرت

دوباره باز نفسم در گلو گیر شده است

با خود می گویم که چه زود دیر شده است
نمی دانم چرا نفسم بریده بریده می آید
گویی هوای دلم هم اسیر شده است
طلوع با همه قشنگی اش رفته است و
غروب را ببین که چه دلگیر شده است
سکوت را می شنوم از عمق وجود
راستی سکوت هم غمگیر شده است
آسمان با همه بلندیش به چشم من
چون خاک تیره به زیر شده است
هوای دلم نیست جز هوای دیدن یار
حیف او هم از من کناره گیر شده است
گویند چه خوش است صوت هزار
اما او هم به بندی پای گیر شده است
هوای دلم دوباره هوایی شده است
ناامیدی رفته امید پیش جایگیر شده است
خدایا تو را قسم به مولایم علی(ع)

که کنی هدایتم که نگویم چه زود دیر شده است