بالا بلند

بالا بلند

تو اي همزاد پاك اطلسي ها

رقصان بر فراز خلوتي

از يقين

تو اي خورشيد خندان بي دريغ

در تنگناي شبانه هاي بي رؤيا

تجلي روشنا بخش

آيه هايي سپيد .

با تو

هر كجاي اين نا كجا

غريب نيست  .

تويي كه هر بيراهه

با اشارت دستانت

راهي آشنا است  .

تويي كه از تو

جوانه مي زند

هر دم

شور جواني در من

و هر كلام از لبانت

به شيريني

خوابي

گواراست  .

ليك

مجال آرامشي

بر شانه هاي بزرگ اعتماد .

گر زندگي توانم كرد

به بلنداي آن

شوق عاشقانه است

كه در غرقه هاي بي تاب قلبم

نام تورا

به حسادت كوكب ها

و در فراسوي مرزهاي تن

اخطار مي كند .

غزل خوان من

تو اي آواي پر طنين

راز زندگي

تو اي نرگسانه چشمانت

صميمي تر از هر چه

شبنم و برگ

و تنت

باغي كه در بلوغ ايمانش

گل كرده است .

از تو گريز توانم نيست

توي كه چون

نشانه هاي بهشتي

در عبور باور و

گذر هاي هر خيال

و ناياب

به سان

سنگي قيمتي  .

حاشا

حاشا كه مرا بي تو

حياتي نيست  .