سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری



عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

حمایت از شعرناب

شعرناب

با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

جمعه 2 آذر 1403
    21 جمادى الأولى 1446
      Friday 22 Nov 2024
        مقام معظم رهبری سید علی خامنه ای و انقلاب مردمی و جمهوری اسلامی ایران خط قرمز ماست. اری اینجا سایت ادبی شعرناب است مقدمتان گلباران..

        جمعه ۲ آذر

        تابلوی شعرِ ونگوگ

        شعری از

        رودونا کیارنگ (فاطمه توکلی)

        از دفتر مزامیر نوع شعر افراغ اندیشه

        ارسال شده در تاریخ دوشنبه ۱۱ خرداد ۱۳۹۴ ۲۳:۵۹ شماره ثبت ۳۷۴۸۲
          بازدید : ۱۰۹۱   |    نظرات : ۱۳۶

        رنگ شــعــر
        رنگ زمینه
        دفاتر شعر رودونا کیارنگ (فاطمه توکلی)
        آخرین اشعار ناب رودونا کیارنگ (فاطمه توکلی)

        « تابلویِ شعرِ ونگوگ »
        در اَبرستانِ آسِمان
        گل هایِ آفتاب گردان***
        نیم روزِ زردشان را
        نثارِ بوته هایِ کلاغ کردند
        شب پاشیده شد بر شستی
        و ونگوگ
        گوشه یِ سبیلِ مترسکش را
        با رنگ هایِ غلیظِ تند
        چرب کرد
         گندم زار پیوسته*
        به سمتِ کلاغانش دست تکان می داد ...
        و داسِ کورباد
        خبر از فصلِ درو ...
        ـــ افسوس گل هایِ زردِ ترسو
        بر بومِ من
        آفتابی نمی شوند !
         نه تا وقتی که  قناریِ زردِ خسته
        با گلوله ای در شکم می خواند :
        « غم برایِ همیشه باقی خواهد ماند »**...
        *«گندم زار با کلاغ» نام آخرین تابلوی ونسان ونگوگ است .
        **این عبارت آخرین جمله ای ست که ونگوگ درلحظه ی مرگ به برادرش تئو گفت .
        ونسان ونگوگ نقاش شهیر هلندی در سن 37 سالگی در نهایت گمنامی و فقر درگذشت و
        به گفته ی برخی مرگ او به دلیل زاویه ی اصابت گلوله خودکشی نبوده هر چند زندگی او
        تلخ وسخت می گذشت...
        *** تابلوی«گل های آفتابگردان» مشهورترین اثر اوست
        ۱
        اشتراک گذاری این شعر
        ۶۴ شاعر این شعر را خوانده اند

        فاطمه توکلی

        ،

        محسن افشار نادری

        ،

        سیده نسترن طالبزاده

        ،

        جمیله زینعلی

        ،

        نجمه طوسی (تینا)

        ،

        آزیتا احمدی

        ،

        پروین هاشم پور

        ،

        فاطمه سادات بحرینی

        ،

        رضا نظری

        ،

        امیدمرادی

        ،

        جمیله عجم(بانوی واژه ها)

        ،

        فردوس اعظم

        ،

        سیده لاله رحیم زاده

        ،

        علی غلامی

        ،

        جعفر جمشیدیان تهرانی

        ،

        فرحناز راسخ

        ،

        سید مصطفی طباطبایی

        ،

        حسین احسانی فر(رهای لنگرودی)

        ،

        سودابه برزگر

        ،

        فرهاد مهرابی

        ،

        ناصرحجازي

        ،

        آرش غفاری درویش(درویش کوی تو)

        ،

        غلامرضا مهدوی(مهدوی)

        ،

        مجتبی میرزائی

        ،

        فاطمه خواجویی راد

        ،

        علی ناصری(عین)

        ،

        علی اکبر فلاحی

        ،

        عباسعلی استکی(چشمه)

        ،

        ابراهیم حاج محمدی

        ،

        شرمینه بهاروند

        ،

        نیما نوری

        ،

        حسین راستگو

        ،

        نادر ابراهیمیان

        ،

        بتول عباسی

        ،

        امیر محمدی ارکانی (صادق)

        ،

        سیدحاج فکری احمدی زاده(ملحق)

        ،

        علیرضا آیت اللهی

        ،

        روحیا لرستانی

        ،

        جواد مهرگان مجد

        ،

        احمد پناهنده

        ،

        عباس زارع میرک آبادی

        ،

        عليرضا حكيم

        ،

        عرفان محرابی(هیچ)

        ،

        مصيب اشرف زاده

        ،

        داریوش پورافشار

        ،

        فاطمه ضیاالدینی

        ،

        لـــــــــــــــیلا رنجبران

        ،

        منوچهر مجاهدنیا

        ،

        موسی عباسی مقدم

        ،

        صفیه پاپی

        ،

        رسول محمدی

        ،

        علیرضا کاشی پور محمدی

        ،

        علی دولتیان

        ،

        آترون

        ،

        سیاوش پورافشار

        ،

        علی اسماعیلی

        ،

        محمد رضا نظری(لادون پرند)

        ،

        یوسف جهانگيري

        ،

        ابوالفضل خداوردی پور

        ،

        جامی

        ،

        امیر جلالی

        ،

        ایرج محرم پور

        ،

        مجیدنیکی سبکبار

        ،

        مرضیه رضایی (رها)

        نقد و آموزش

        نظرات

        مشاعره

        میر حسین سعیدی

        لاله و گل نشانه از طرف یار داشت ااا بی خبر آمد چنان روی همه پا گذاشت
        ابوالحسن انصاری (الف رها)

        نرگس بخواب رفته ولی مرغ خوشنواااااااگوید هنوز در دل شب داستان گل
        میر حسین سعیدی

        رها کن دل ز تنهایی فقط الا بگو از جان ااا چو میری یا که مانایی همه از کردگارت دان
        نادر امینی (امین)

        لااله الا گو تکمیل کن به نام الله چو چشمت روشنی یابد به ذکر لااله الا الله چو همواره بخوانی آیه ای ازکهف بمانی ایمن از سیصد گزند درکهف بجو غاری که سیصد سال درخواب مانی ز گرداب های گیتی درامان مانی چو برخیزی ز خواب گرانسنگت درغار مرو بی راهوار در کوچه و بازار مراد دل شود حاصل چو بازگردی درون غار ز زیورهای دنیایی گذر کردی شوی درخواب اینبار به مرگ سرمدی خشنود گردی زدست مردم بدکار
        میر حسین سعیدی

        مراد دل شود با سی و نه حاصل ااا به کهف و ما شروع و با ه شد کامل اااا قسمتی از آیه سی ونه سوره کهف برای حاجات توصیه امام صادق ااا ما شا الله لا قوه الا بالله اال

        کاربران اشتراک دار

        محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
        کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
        استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
        7