هویت

پشت سرگردانی این دامنه ها
جویبار مرده ایست
که چین پیشانی این دشت خسته را،
پررنگ تر میکند!
به سمت قبله بچرخ
- فراخور انس آن درخت بادام پیر
انجیریست
که برگهایش حجله ی باران بودند،
وخواهش باد
مرا میشناسی؟
به آفتاب نگاه کن
وخاطرت را بسپار،بدست کوچه های بن بست!
به سمت باور نان
به رقص رعشه ی یک واژه ،در نهایت شوق
به کودکی زمان،
به انقراض تامل، احتضاردمیدن........
منم
حدیث ذوق، سماجت دیدار
همان تلفظ درد!
- زیان-
به لفظ رایج مردم!!
هجوم کهنه ی یک عبرت تماشایی!
منم
همآره ی هیچم
- همین-
ثبوت بودن تو
مرا
میشناسی؟؟؟