سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری



عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

شنبه 13 بهمن 1403
    3 شعبان 1446
    • ولادت حضرت امام حسين عليه السلام، 4 هـ ق، روز پاسدار
    Saturday 1 Feb 2025

      حمایت از شعرناب

      شعرناب

      با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

      نگاه کردن فرزند به پدر و مادرش از روی محبت عبادت محسوب میشود. حضرت محمد (ص)

      شنبه ۱۳ بهمن

      ‌زبان عشق ( اول)

      شعری از

      عباس زارع میرک آبادی

      از دفتر حدیث حکمت نوع شعر مثنوی

      ارسال شده در تاریخ يکشنبه ۲۷ ارديبهشت ۱۳۹۴ ۱۶:۳۱ شماره ثبت ۳۷۰۱۷
        بازدید : ۲۷۹   |    نظرات : ۳۰

      رنگ شــعــر
      رنگ زمینه
      دفاتر شعر عباس زارع میرک آبادی

      زبان عشق
      در  كنار   خانه  ي  ما    خانه   بود            
                  يك   جواني   با  د گر  همخانه    بود
      آن  دو  را   تعليم  درس آمد به كار             
                  هر دو  قادر    بوده  و  استادِ    كار
      آن  يكي چون درس دادش كودكان           
                    كودكان  با عشق خواندي  درسشان
      چون  كه  استاد  آمدش اند ر سخن           
                   كودكان چون گوش بودند جمله  تن
      چون  شنيدي حرفها  با جان  و دل            
                   پس  بگيرد   جاي،   اندر    كنج   دل
      چون  كه  كنج  دل  بشد  آن حرفها            
                    پس  به  ياد  آري  تو  آن  را  سالها
      و آن  دگر  گفتا   برابر   چند  درس           
                   ليكن  عشق  كودكان  نآمد  به  درس
      چون  كه   عشقي  نآمد  اندر  كارها            
                   گوشها  ني  بشنود،    كور   چشمها
      گوش  كر   هرگز   نگيرد  درس  را            
                   چشم      نابينا،      نبيند      درس را
      پس سخن بيهوده  گويي  آن  زمان             
                   زحمت   بيهوده   داري    در    بيان
      اين  معلم   خسته   از   بيهوده  كار              
                  عاقبت   شد   سوي   آن  استاد  كار
      با   برادر  گفت  حال  و  روز  خود            
                    قصه ها  گفت  از غم و از سوز خود
      پس   برادر   آمدش  اندر     سخن            
                    هر  كلامش  بود  چون  مشك  ختن
      گفت  جانا  هر   كلام  و   هر   بيان              
                  سازه ايي  دارد  ز  جسم و روح آن
      جسم آن  باشد  حروف  اندر  زبان           
                     روح   آن   صد  لايه  دارد  در  نهان
      چون  كه  با لب گفت و گو آغاز شد              
                   چشمها   بر   صد   گره  زآن  باز شد
      هر مژه از چشم و هر چين از جبين              
                   خود   حكايت   مي كند  از صدق اين
      گوشه هاي  لب  بگويد  صد   كلام            
                       تيزي    شمشير    را    گويد    نيام
      گر چه  مي گويد  زبان  احوال   تو               
                    ليك   چشمانت    نمايد    حال    تو
      گر بگويي  هر  سخن  با  روح  آن              
                       آن  سخن  را  آدمي  گيرد  به جان
      روح  يعني  زنده  بودن  در وجود              
                      زنده بودن كي  توان  بي عشق  بود
      عشق تو در پيچ  و  تاب  هر  كلام                
                    مي نمايد  رخ  كه حّي  مي باشد آن
      ۱
      اشتراک گذاری این شعر

      نقدها و نظرات
      تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.


      (متن های کوتاه و غیر مرتبط با نقد، با صلاحدید مدیران حذف خواهند شد)
      ارسال پیام خصوصی

      نقد و آموزش

      نظرات

      مشاعره

      کاربران اشتراک دار

      محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
      کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
      استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
      1