(من خورشیدم وارباب ماهم !) {عرفان}
من بازدست شاه بودم !
دربَرَش
چون شاهِ مرغان
می غنود م
نه حرص بود و نه ترس و نه
قنوطم (1)
ترانه های
پرواز
می سرودم
..........................................
باز !
بودم
لایق پرواز
بودم !
ازبرای دانه ای چند ؛
پست وبی ارزش ،
نبودم !
....................................................
خاسران و
حاسدانم
بار و
بارها
دام نهادند !
دانه ای سیمین وزرینم نهادند
دانه ها نیز ؛
( قلب ).....(2)
بودند !
ظاهرا ؛.......
اصل مینمودند !
گول خوردم !
باردیگر
از درختِ
" آز"
سیب خوردم ! (3)
..................................................
پشیمان شدم و ،
خواستم ؛......
بازپریدن !
زدام خدعه ونیرنگِ صیادان ؛.......
رهیدن !
..........................................
همین شد جرمی و
بالم چیدن ؛..................
وپرهایم مگو !
با دردو زجر ؛.......
یک ....... یک
کشیدن !
.......................................
غمین بودم !
که
"چُون "؟؟!!
ازآسمانها
بر
زمین بودم؟!
................................................
وخواندم !
خواندنی ؛ ......
ازبهرِ
(شاهم ) !
که ای نابخرد ان !
من مرغِ
( خدا یم ) !
که خورشید هستم و
ارباب ماهم !
زهرچه فتنه و تدلیس ،
جدایم !
................................................
نِیَ ست ، ماندن دراین خاکدان ،
جایم .
گذاریدم !
که من ؛...............
"پرواز" ؛ دارم !
به سر، اندیشه ی ،
" ماندن "
درین زندان ،
ندارم !!
.............................................
شنیدند !................
کرکسان و ،
ناکسان و ،
زاغ وبومها !
بفرمانِ
شترگاو و پلنگی
مشنگی ومنگی وملنگی !
کشیده تلخه ی نابی و بنگی ؛
زبانم را
زحلق بیرون کشیدند !!
.....................................................
نمی دانم ! ؟؟..............
اگر اینان !