ای خـــــــدا ، قـــــادر تــوانــائی
صـــاحب جان ومــــال مــاهائی
گل توئی ،بوی گل شما هستی
خالــــق آسمــــــان و دریــائــی
آسمـــان و زمیـــــن و دریاهــــا
و جهـــــان بزرگ تمــــاشـــائی
با تمـــــامــی هستـــــی در آن
هرکدامش به مثـــــل دنیـــائی
از غباری به ظاهـــــراً کـــوچک
تا تمـــــام نهــــان و پیـــــدائی
همه در فکــــر سجده ی بر تو
و نموده چه کـــــوچکی هائی
آب جــاری به رودهـــای روان
و تمــــــام جهـــــان رویــائــی
همه از صنع قــــدرت خالــــق
و تــو ارباب کـــلّ آنهــــــائـــی
دستگیـــری کــن ای خداوندم
تو به هـــرمشکلی تـوانــائـی
من نخواهم بهشت و حوران را
یا نخـــواهــــم فــــرازو بـالائی
من فقط خواهش از شما دارم
که کنـم بنــــدگی به زیبــــائی
در حــــریم شمــــا بووَم ایمـن
از شیاطین و همچـو آنهــــائی
بنده ای شاکرو شکـــورم کــن
و بکش نفس زشت هــرجائی
چشم جان مــرا بکـــن زیبــــا
تا نبینــم به غیـــــر زیبـــــائی
احمدیزدانی